تاثیر تشویق و تنبیه به موقع در تربیت کودک دوزبانه
بسیاری از والدین کودکان دوزبانه با وجود تنبیه فرزندشان، از اینکه او باز هم رفتار قبل را تکرار می کند شکایت دارند. برای پاسخ به این اشخاص می توان گفت که هیچ مجازاتی صورت خارجی پیدا نمی کند بلکه برعکس رفتار بد کودک تقویت می شود.
اینکه والدین فکر می کنند چه می کنند یک موضوع است و اینکه واقعا چه می کنند موضوعی دیگر. باید توجه داشت فقط وقتی رفتار ناخوشایند کودک دوزبانه کمتر می شود که او در واقع مجازات شده است شیوه کار ما می تواند به گونه ای درمان تلقی شود؛ یعنی اگر رفتار کودک بهبود پیدا کرد می فهمیم روش ما موثر و مفید بوده است اما اگر رفتار نامطلوب او باز هم ادامه داشت متوجه می شویم باید تغییری در رفتار خود حاصل کنیم.
بررسی های به عمل آمده نشان می دهند که موثرترین روش برای کاستن از رفتارهای نادرست در کودکان دوزبانه، تقویت رفتارهای مطلوب از طریق تقویت مثبت به جای تضعیف رفتارهای نامطلوب به کمک فرایندهای منفی است. ما به عنوان پدر و مادر باید درباره انگیزه هایمان برای تربیت کودک صادق باشیم. باید این را به عنوان یک نصیحت بپذیریم که در جریان رشد، بچه ها رفتارهایی بروز می دهند که ما از آن ناراحت می شویم ولی نباید فراموش کنیم که آنها در مراحل یادگیری هستند و این وظیفه ماست که با صبوری و رعایت رفتار صحیح خود، آن را به کودکان نیز آموزش دهیم.
باید توجه داشت به هر رفتاری دقت شود، آن را تقویت کرده ایم. اگر به رفتار مطلوب یا نامطلوب از طرف فرزندتان توجه نکنید آن رفتار از بین می رود اما اگر به رفتاری مطلوب یا نامطلوب توجه کنیم تقویت می شود. برای کنترل و مدیریت رفتار کودکان دوزبانه، باید این کار را با اقتدار انجام دهید.
کنترل نباید خودخواهانه یا ناشی از زور و سلطه جویی باشد. فراموش نکنید هدف، رسیدن به کیفیت بهتر در زندگی است؛ بنابراین نباید سختگیری های بی مورد داشته باشید. مجازات هایی هم که برای بدرفتاری کودکان در نظر گرفته می شود باید منطقی و متناسب با بدرفتاری او باشد.
قبل از اینکه مجازاتی اعلام شود باید دقیقا بررسی شود. تحقیقات نشان می دهند که کودکان دوزبانه نسبت به بعضی رفتارهای خشک و خشن مقاوم می شوند. به عبارت دیگر آنها پس از مدتی نوعی مصونیت و ایمنی پیدا می کنند زیرا مجازات مانند دارویی است که استفاده نا به جا از آن، تاثیرش را از بین می برد. حتما مطمئن شوید عواقبی را که در نظر گرفته اید تاثیر خود را بر جای خواهد گذاشت.
از فرزندانتان درباره رفتارشان سوال نکنید، مگر آنکه به اطلاعات آنها احتیاج داشته باشید. به جای آنکه از فرزندتان بخواهید علت رفتارش را توضیح دهد، آرامش خود را حفظ کنید و حتما انتقادات خود را با او در میان بگذارید. با او رفتار دوستانه ای داشته باشید و بگذارید او نیز بتواند خیلی راحت با شما صحبت کند.
اما فراموش نکنید اگر هر بار نظرش را با شما در میان می گذارد او را شماتت کنید، سرزنش اش کنید و دائم از او ایراد بگیرید، کم کم از او فاصله می گیرید و بدین ترتیب نمی توانید انتظار داشته باشید آنگونه که با دوستش راحت صحبت می کند با شما هم صحبت کند. هنگامی که با خشم و ناراحتی از فرزندتان سوال می کنید او را تشویق می کنید دروغ بگوید تا کمتر با او مخالفت کنید.